Όχι πως ενδιαφέρει κανέναν, αλλά ποιος ξέρει κιόλας…
Ένα ταξίδι ξεκινάει σήμερα στο αχανές διαδικτυακό στερέωμα.
Για την ακρίβεια , μιας και ο καπετάνιος είναι μιας κάποιας ηλικίας, το ταξίδι συνεχίζεται. Έχει αρχίσει πριν κάποια χρόνια, κάποιες δεκαετίες, και συνεχίζει. Όλα αυτά τα χρόνια συνέχιζε. Σε λιμάνι ( κάποιοι αναζητούσαν απάγκιο λιμάνι για να αράξουν) βρέθηκα για λίγο, πολύ λίγο χρόνο. Ακόμα όμως και εκεί στην «ασφάλεια» (;) του λιμανιού χάραζα καινούργιες πορείες, αναζητούσα και αναζητούσα ώσπου κατάλαβα πώς δεν την αντέχω την ξεκούραση. Ανήσυχο πνεύμα, δεν το μπορούσα το βόλεμα. Το ιδεολογικό βόλεμα με πνίγει. Ζητούσα απαντήσεις.
Απλά τώρα, σκέφτηκα ως καπετάνιος, να δημοσιοποιώ το ιδιόμορφο ημερολόγιο καταστρώματος….., αν τελικά τα καταφέρω.
Φορτώσαμε προμήθειες στο μικρό σκαρί και ανοιγόμαστε στα πέλαγα του ιδεοτροπίου. Μια θάλασσα ανοιχτή είναι το ιδεοτρόπιο.
Όπως οι πρώτοι εξερευνητές κινούσαν ψάχνοντας, ελεύθερα σκεπτόμενοι, ανήσυχα πνεύματα με επιλογή την αναζήτηση, έτσι χαράζουμε τη ρότα αναζήτησης. Δε επιδιώκουμε ντε και καλά να φτάσουμε σε λιμάνι. Μας θέλγει το ταξίδι αυτό καθ’ αυτό, η αναζήτηση μας θρέφει.
Το σκαρί είναι καλοτάξιδο, έχει αντέξει πολλά πολλά ταξίδια σε φουρτουνιασμένα πελάγη και θα αντέξει κιάλλα πολλά.
Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας.
Θα σας κρατούμε ενήμερους, δηλαδή τους πιθανούς αναγνώστες, ελπίζοντας, πάντα ελπίζοντας……..
